ღამემ მშფოთარემ მიამბო,
სიზმარი თვალებფოფინა.
სიბნელემ როგორ მიაგნო,
რაც სასწაული ყოფილა!
როგორ მაქცია ვარსკვლავად,
მაჩუქა მთვარის სხივები
ხან ვკრიფე ზეცის ყვავილი,
ხან მთვარის სახლში შევედი.
მიწაზე მოველ გავწიე,
ხარივით მძიმე ჭაპანი.
ცხადში ძლივს გამოვაღწიე,
რადგან ჩამიქრა ლამპარი.
დამქანცა ღამემ მშფოთარემ,
სიზმარმა----თვალებფოფინამ.
ცხადად მღიმარი ვარსკვლავიც,
თურმე, სიზმარი ყოფილა.
ფიქრია ბეღელაძე
Комментариев нет:
Отправить комментарий