სულში იასამნად ამიყვავდი

         ვუძღვნი ჩემს მეუღლეს
                                                        სულში იასამნად ამიყვავდი,
                                                       ანდა
                                                ტყემლის ყვავილ-აპრილად
                                        მე რომ ასე ძლიერ არ მიყვარდე,
                                            ვერ მოვერევით ადვილად


                            სული რომ გავცვალეთ გაგახსენდა?
                          -პეპლებს რომ ვიჭერდით მდელოზე
                         თავზე შეუმჩნევლად დაგვათენდა
                         მერე დაისამდე გელოდე.

    ისევ  იასამნად ამიყვავდი,
ახლაც, შეუმჩნევლად დაგვათენდა
პეპლებს რომ ვიჭერდით მდელოზე
  და
    სული
   რომ გავცვალეთ  გაგასსენდა????...

                                        ფიქრია ბეღელაძე            20. 02 2020

ვინა ვარ

            მე ხომ ამქვეყნად ლექსის გზით მიველ
           და  დღემდეც ლექსის ტრფობით მოვედი.
            შევევედრები კვლავ  სვეტიცხოველს,
            მომცეს გრძნობა და ნიჭი პოეტის.
                               ბევრს არას ვითხოვ,  ვიხილო ცაზე.
                              ღრუბლის მარმაში და მზის თილისმა.
                              იტიროს მარტმა თოვლად და წვიმად
                               და მზე დაადნოს ცაზე ივლისმა.
       
              თოვოს მაისმა ვარდები უხვად,
             როგორც ბულბულმა მე მათ უმღერო.
             იქნებ  ვერ შევძლო?-და ამას ვწუხვარ,
             რომ არ ვარ ლერწმის პატარა ღერო.
                           და თუ გავბაწრე ქარიშხალები,
                             მაშ, სხვა როგორღა ვინატრო მეტი,
                             მაქვს გრძნობა, ხილვა მგოსნის თვალების
                             ვინა ვარ?- ერთი მწირი პოეტი.
  დე, დავრჩე თუნდაც მეხოტბედ ლექსის,
  ლაღი რითმების მორჩილად, მონად,
 ოღონდ ვსუნთქავდე ჩემს მიწის ფესვით,
 უხვ ნაკადულებს ვრთავდე სტრიქონად

                    ფიქრია ბეღელაძე


                                   
           

გაზაფხული

                     მორაკრაკებს წმინდა წყარო,
                   მოჩუხჩუხებს ნაკადული,
                   ყვავილებო, გაიღვიძეთ
                   მობრძანდება გაზაფხული
                                                     ჩქარა,  ჩქარა  დაააფარეთ
                                                    მიწას მოქარგული ფარჩა,
                                                    ცხრათვალა მზე გიხმობთ, გეძებთ
                                                    თქვენს სავალზე თვალი დარჩა.
             მალე ფოთლად გაიშლება
            ხეზე კვირტი გაბუტული,
            აცეკვდება ცელქი სიო,
            მობრძანდაო გაზაფხული.
                                            ყელზე მომხვდეს უჩინარი,
                                            ვიგრძნობ დედის სათნო ხელებს,
                                            გულს ჩამიკრავს, მომატარებს
                                            ჩემი ქვეყნის მთებს და ველებს

          ლამის ხელში ამიყვანოს,
         ჩამოვირბენთ ისე უბნებს,
        მზის სხივებით პირს დავიბანთ
        და  მთვარესთან ვისაუბრებთ


                                   ფიქრია ბეღელაძე