საგანმანათლებლო და ლიტერატურული ბლოგი: მენატრებოდი

понедельник, 19 апреля 2021 г.

მენატრებოდი, თვალი მქონდა ცრემლებით სავსე,

მენატრებოდი, გულმა იგრძნო თითქოს ზიანი,

მენატრებოდი შევნატრობდი განწირულ მთამსვლელს,

მენატრებოდი, ღამე იყო ჩემთვის მზიანი.

მენატრებოდი, ქარს მიჰქონდა ჩემი ცრემლები,

მენატრებოდი, ძველებურად სულში ციოდა,

მენატრებოდი, გულს დაღავდნენ ავი ფიქრები,

მენატრებოდი, მონატრების ცრემლი მცვიოდა.

მენატრებოდი, და ცხოვრების უფრო მესმოდა,

მენატრებოდი, ვშორდებოდი დღეთა აჩრდილებს,

მენატრებოდი, ასჯერ მკვდარი კვლავ ვარ ცოცხალი,

მენატრებოდი, მძევლად ვყავდი თითქოს "ტაიგებს'.

მენატრებოდი, არ შემეძლო სადმე მენახე,

მენატრებოდი, მეშინოდა ცრემლის და წვიმის,

მენატრებოდი, ვიგონებდი მუდამ შენს სახეს,

მენატრებოდი, და ამ ცეცხლით ჯერ კიდევ ვიწვი.

მენატრებოდი, მონატრებას ვეღარ ვუძლებდი,

მენატრები და სულს მიხუთავს ეს მონატრება.

მენატრები ვიცი, მჯერა ისე ძალიან,

სიკვდილის წინაც შენი სახე მომელანდება.

ფიქრია ბეღელაძე

საგანმანათლებლო და ლიტერატურული ბლოგი