ისევ მოგწერ...უსაშველო ტკივილად,
სულში ყვავის ეკლიანი ვარდები.
ისევ მოგწერ....თორემ მუზის კივილად,
გაგიჟებით მე ერთს შემიყვარდები.
აყვავდება სულში თეთრი შროშანი,
საპატარძლოს მორთულს როგორ მიაგავს,
დარდით კვდება სევდიანი მგოსანი,
წაუღია ვერაგ ფიქრთა ნიაღვარს.
საით მიაქვს, როგორ ევნო, ეწამა
ბრაზიანად ქუხს ცხოვრება მდინარე.
თუ სიცოცხლემ გაირბინა ერთ წამად,
გაღვიძებას ვერ მოასწრებს მძინარე.
ამად მოგწერ.... უსაშველოდ ტკივილად,
მწველ ფიქრებში თავს ამაოდ ვიკარგავ.....
ჩემს სიყვარულს, მოსულს მუზის კივილად,
ვარსკვლავებით ცაზე ამოგიქარგავ
ფიქრია ბეღელაძე
Комментариев нет:
Отправить комментарий