ისევ გნატრობ, სულში როგორ აცივდა,
გულში ფიქრის სუსხიანი თოვლია.
იქნებ გულიც ფიქრის დარად გაცივდა,
ზღვის მიჯნურად მაინც რჩება თოლია.
გაითოშა ისევ ჩემი სარკმელი,
სულში მწველი ხანძარი და ნისლია.
ისევ გნატრობ...ვერ დავმალე სათქმელი,
ეულ ფიქრის, „მუზის“ პარაკლისია!.....
ფიქრია ბეღელაძე
Комментариев нет:
Отправить комментарий