თითქოს მდუმარენი მთები შევერცხლილან
დღეები ანთებულან კელაპტრებად.
მერცხლები,მაკრატელა მერცხლები გაფრენილან
დღეს მისი ჭიკჭიკი მენატრება
ჩუმად ჩურჩულებენ, კვნესიან დღეები
ოქტომბრის ნიავი ხეს მძლავრად შეარხევს,
მრისხანე ქარიშხალსაც ამაყად შეებით
იგი ხომ დაუნდობლად გაძარცვავს ყველა ხეს.
ნაძარცვი ფოთლებით, მღელვარე წამებით
წავა შემოდგომა,მზეს ოქროდ დაადნობს
მიწის საიდუმლოს წაიღებს ნიავი
წაიღებს და ზეცის სილურჯეს გაანდობს.
მერე დაბრუნდება ისევ უფლის ნებით
და დღეებს კვლავ აანთებს კელაპტრებად,
ისევ შორეული მოვა შემოდგომა
მე რომ ოქტომბერშიც მენატრება
ფიქრია ბეღელაძე
Комментариев нет:
Отправить комментарий