მე და ჩემი მამული

            გრძნობა ვერვინ გამინელოს
           მდუმარედ ვერ ჩავუვლი,
         მხიბლავს ჩემი საქართველო
         საფიცარი მამული.
                          მხიბლავს მისი სილამაზე
                          მზე - სამყაროს მზვერავი,
                          თავაწყვეტით მიმქროლავი
                          ტატოს ლურჯი მერანი.
      დილის ნამი გაფანტული,
     ვერხვის მწვანე ფოთოლი,
    სილურჯეში დაკარგული
  მგოსნის „სული ობოლი“.
                          მის სიყვარულს გეფიცებით,
                          ვერვის დავესესხები,
                          ძლიერ მკერდში ჩავეკვრებით
                          მე და ჩემი ლექსები.
     მოარული ლეგენდებით
    მონავარდე ფერებით,
   ვით საყვარელ დედას  შვილი
 ლექსით მოვეფერები.
                         დედამიწას მოსალტვია
                         მისი მძლავრი ფესვები,
                        მასზე ლოცვით არ ვიღლებით
                        მე და ჩემი ლექსები
                                                             ფიქრია ბეღელაძე